Trekking door het Nepalese platteland

Over een uurtje vertrek ik naar Kopan Monastery, een klooster hier in de buurt, voor 2 weken volledige concentratie op de Nobele Waarheden van de Boeddha, inclusief om half 6 's ochtends opstaan om te chanten met de monniken van het klooster, 3 keer per dag mediteren, een vegetarisch dieet, en elke dag lezingen over het Boeddhisme. Maar ook: 2 weken zonder telefoon, want die lever je in aan het begin van de cursus. Stiekem kijk ik daar erg naar uit en ben ik heel benieuwd hoe moeilijk/makkelijk dat gaat zijn. Zo'n retraite of andere spirituele activiteit doen veel reizigers die naar Nepal (of India) komen. Met Ilse, die het reisbureau runt waar ik mijn trekking boekte, had ik hier een mooi gesprek over. Ze vertelde dat spirituele reizigers die hier komen, soms teleurgesteld zijn in de hoeveelheid spiritualiteit die ze hier tegenkomen in het land en de cultuur. Waar spiritualiteit voor ons (in het 'westen') vaak iets is wat we doen als retraite of een soort hobby, naast andere dingen in het leven, zit het hier veel meer in de dagelijkse dingen. In de manier waarop mensen elkaar begroeten met een "namaste", de handpalmen tegen elkaar gevouwen en een lichte buiging. In de wierook die bij veel ingangen van gebouwen gebrand wordt om slechte energie buiten te houden. In afbeeldingen van goden of heilige teksten die je overal in bussen, restaurantjes, toiletten, etc vindt. In de gebedsvlaggetjes. In de natuur, bijvoorbeeld bomen of bergen,die vaak als heilig wordt beschouwd of waar een symbolische betekenis aan toe wordt gekend. Aan de blessing die iedere gast in een Nepalees huis krijgt. Je moet misschien iets beter kijken, maar dan vindt je spiritualiteit overal. 

Desondanks ga ik me dus toch maar afzonderen voor 2 weken ;) Na veel gereis is op 1 plek zijn voor iets langere tijd ook fijn. De afgelopen dagen maakte ik een korte trekking in Dhading, een district waar heel weinig toeristen komen. In Thamel word ik opgehaald door mijn gids en we nemen samen de lokale bus richting Dhading. Hier merk ik al dat de mensen niet gewend zijn aan toeristen, want ik krijg de hele rit nieuwsgierige (/starende) blikken toegeworpen. Naarmate we langer in de bus zitten, verandert het landschap en komen we langs steeds meer rijstvelden, heuvels en rivieren en landelijke dorpjes, en steeds minder bebouwing. Na ongeveer 4 uur stappen we uit en lopen we naar het eerste gastgezin. Ze wonen in een huisje aan een landweg, met een aantal geiten en buffalo's. Ilse en Shiva, van het reisbureau, zijn hier ook vanwege familiebezoek. Ben ik toch niet de enige Nederlander :) Hun kinderen spreken ook goed Nederlands dus de eerste dag kan ik gewoon Nederlands praten! (Extra leuk: de vorige keer dat ik in Nepal was, ben ik mijn bankpas kwijtgeraakt en werd er vanuit Nederland een nieuwe opgestuurd. Aangezien mijn reismaatje van toen via Ilse en Shiva vrijwilligerswerk deed, was hun adres het handigst om door te geven en werd mijn pas naar hen opgestuurd. Dit konden ze zich nog goed herinneren!)

Ik word gastvrij onthaald door de familie en na een thee en noedelsoep ga ik met mijn gids de omgeving verkennen. Hij spreekt goed Engels en weet ontzettend veel te vertellen over de cultuur maar ook de gewassen, dieren en planten die we tegenkomen. Heel leuk om zo meer te leren over het Nepalese plattelandsleven! De mensen zijn erg verbaasd om zo'n buitenlander in hun dorp te zien en mijn gids moet veel vragen beantwoorden. Ze spreken hier geen Engels, maar veel mensen zwaaien en lachen of lopen een stukje mee. We helpen een oudere vrouw haar zware tassen naar huis te brengen, en ze wil wel even met de op de foto. En iedereen kent natuurlijk namasté. 

S ochtends en s avonds eet ik met dr familie mee en help ik ook koken. We besluiten om niet naar de volgende homestay te lopen, maar bij dit gezin te blijven en van daaruit wandelingen te maken. Ik blijf er 2 nachten en dan nemen we weer de local bus terug naar Kathmandu, waar de eigenaren van het hostel me enthousiast weer begroeten en mijn bagage die ik niet nodig had voor de trekking veilig voor me hebben bewaard. Hier slaap ik nog één nachtje voordat ik naar het klooster vertrek. Tot over 2 weken!!